جواب  .غ

این روز ها دل تنگ بودن معنايي ندارد

 حس امروز من دلتنگي نيست. انسان براي آنچه كه اكنون ندارد ، اما ديروز داشته است و فردا شايد داشته باشد دل تنگ مي شود

. من امروز تو را ندارم ، درست ! اما ديروز و ديروز و صدها ديروز ديگر هم نداشته ام و براي داشتنت هيچ فردايي متصور نيست

داشتنت خاطره ايست آن چنان كه ديگر به افسانه هاي هزار و يكشب مي ماند

و از سوي ديگر محالواره ايست براي فردايي كه به جادوي هيچ غول چراغي ، هرگز نخواهد آمد

به من حق بده كه دلتنگ نيستم . من اصلا هيچ نيستم ! هيچ ندارم

! احساسم تكه تكه شده

 و تصاوير معوج اين آينه تكه تكه به هيچ چيز شباهت ندارد .

 ما به يك گم شدن نياز داشتيم

بدون فكر كردن !ز در لا به لاي برفهاي تقدير كه بر سرمان مي باريد

ما بايد به هم فرصت حرف زدن مي داديم .بايد شجاعت شنيدن را حفظ مي كرديم

چنان كه شجاعت گفتن را اما ما چه كرديم ؟ از هم فرار كرديم  يا به عبارت بهتر از خودمان گريختيم

 منطق دودوتا چهارتايمان را به كار گرفتيم و دل بيچاره تعطيل شد

خواستيم متهمي پيدا كنيم .زمين و آسمان در پيش چشمان ما به شكل «مظنونيني هميشگي» درآمدند

كه دستهاشان ، خائنانه ، دستهاي ما را از يكديگر جدا كرده بود

 !بعد هم وقتي ديديم دستمان به جايي بند نيست ، بند كرديم به خودمان

. نازنين روزهاي خوش علاقه  تمام قصه همين بود  ما خيلي به هم بدهكاريم

 ما به خودمان هم خيلي بدهكاريم ! هزار بهانه جور كرديم تاديگر بهانه هم نباشيم

غافل از اينكه گريه هاي بي بهانه ، بر خاك مي ريزند و گريه هاي بهانه دار بر شانه

! و اين تفاوت زمين است و آسمان

آرزوي ديروز فراموش ناشدني ! تو ديگر آرزوي من نيستي

 !! هيچگاه دلم پايش را از گليم خودش درازتر نكرده است ! آرزوي محال داشتن مثل اميد بستن به سراب ست

 كه تنها عطش را مي افزايد .آرزوي امروز شايد گريستني باشد

 بر دامان پرمهرت آن چنان كه سخن را مجالي نباشد و تنها اشك باشد و اشك و بس

! مي بيني كه ! اين هم كم محال نيست !! شهدخت قصر غزلهاي عاشقانه ام

! غزلواره زندگي ما دو سه بيت كم آورد ! سيلاب فاجعه آن چنان مرگبار بود

 كه طومار عاشقانگي پيچيده شد ، نا تمام !

 ما بايد آن را با هم تمام مي كرديم . همان طور كه با هم آغاز كرديم و ادامه داديم

 . چه اين غزل ، غزل من نبود ، غزل تو هم نبود ، غزل ما بود ! اما ما نه خواستيم و نه توانستيم

 !هجوم طوفان دستهاي ما را از هم جدا كرده بود …. اما ما نخواستيم هم ترانه بمانيم

، ما بهانه مان را گم كرديم و پشت سد و پاي كوه

آخرين خدا نگهدار را هم از يكديگر دريغ كرديم